ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺁﺧﺮ ﺷﺐ :ﺍﮔﻪ ﻧﺨﻮﻧﯿﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺘﻮﻥ ﻣﯿﺮﻩ ...

ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ:

ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ، ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮﻡ ﺍﺭﺗﺸﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ،

ﮔﻔﺖ: ﺁﻗﺎ ! ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ . ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ . ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ

ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮﻡ ﭘﻮﺷﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺍﻭ ﺩﺭﺍﺯ

ﮐﺮﺩ . ﺳﺮﺑﺎﺯ، ﺩﺳﺖ ﺯﻣﺨﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﮑﺘﻪ ﻟﻤﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﺮﻣﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺲ ﮐﺮﺩ .

ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ . ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﺷﺐ ﺁﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ

ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ، ﺩﺳﺖ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ

ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ . ﺁﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ، ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺨﺰﻥ

ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﮒ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮﯾﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﺷﺐ

ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ، ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﯽ ﺟﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﮕﻮﯾﺪ . ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ

ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ .

ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﯾﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻣُﺮﺩﻩ، ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺗﺴﻠﯿﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩﻥ . ﻭﻟﯽ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﮐﻪ

ﺑﻮﺩ؟

ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎ ﺣﯿﺮﺕ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ : ﭘﺪﺭﺗﻮﻥ !

ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮔﻔﺖ : ﻧﻪ، ﺍﻭﻥ ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ!

ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﮔﻔﺖ : ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﻡ، ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ؟

ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮔﻔﺖ : ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ . ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﺮﯾﺾ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ

ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﺪ ﻣﻦ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻭ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻤﺎﻧﻢ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﺗﺎ ﺁﻗﺎﯼ

ﻭﯾﻠﯿﺎﻡ ﮔﺮﯼ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ . ﭘﺴﺮ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ . ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺳﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟

ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺁﻗﺎﯼ ﻭﯾﻠﯿﺎﻡ ﮔﺮﯼ .

ﺩﻓﻌﻪ ﺑﻌﺪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ، ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ  

نظرات شما عزیزان:

حسین

ساعت12:12---7 دی 1392

خیلی قشنگ بود. فوق العده بود اما گاهی نمی شه داداش من....

حسین

ساعت9:52---7 دی 1392

خیلی داستان قشنگی بود.واقعا قشنگ بود. اما گاهی نمی شه...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: